83 lata temu stalinowska Rosja i hitlerowskie Niemcy podpisały Pakt Ribbentrop-Mołotow

W nocy 23 sierpnia 1939 roku w Moskwie, przy okazji podpisania „Paktu o nieagresji pomiędzy Rzeszą Niemiecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Rad”, pełnomocnicy Niemiec i ZSRR – Ullrich Friedrich Willy Joachim Ribebbentrop, minister spraw zagranicznych III Rzeszy, członek NSDAP, oraz Wiaczesław Michajłowicz Mołotow (prawdziwe nazwisko Skriabin) Przewodniczący Rady Komisarzy Sowieckich, sekretarz KC SDPRR(b), członek Biura Politycznego WKP(b) – przedyskutowali w tajnych rozmowach sprawę granicy ich obopólnych stref interesów w Europie Wschodniej. Ich wynikiem było podpisanie tajnego protokołu. Niedługo później, we wrześniu 1939 r., stalinowcy z hitlerowcami dokonali czwartego rozbioru Polski. W 1940 roku w Katyniu strzałami w tył głowy stalinowcy wymordowali elitę państwa polskiego.

Prawni spadkobiercy stalinowskich czekistów nie wstydzą się swojej przeszłości. Nikt nie okazał skruchy za bestialskie czyny poprzedników, nikt nie zrezygnował z użycia podobnej praktyki w przyszłości, nikt nie przekonał świata, że coś podobnego więcej już się nie powtórzy. Nie! Wprost przeciwnie. Po dojściu Putina do władzy, rosyjscy czekiści zaczęli demonstracyjnie i otwarcie szczycić się przeszłością swoich poprzedników. Na przykład, Nikołaj Patruszew, przewodniczący Federalnej Służby Bezpieczeństwa, w wywiadzie dla „Komsomolskiej prawdy” z dn. 20 grudnia 2000 roku poświęconym obchodom Dnia Czekisty, oświadczył: „Nie zrezygnowaliśmy ze swojej przeszłości, Historia Łubianki przeszłego stulecia, które odchodzi, to nasza historia”.

ZOBACZ TAKŻE:

WIDEO. Rosjanie składają kwiaty na grobie Stalina

Według badań Wszechrosyjskiego Ośrodka Badania Opinii Publicznej, aż 62 proc. Rosjan uważa, że w miejscach publicznych powinno się umieszczać znaki upamiętniające osiągnięcia Józefa Stalina. W szczególności chodzi o tablice pamiątkowe, cytaty, popiersia i obrazy. Przeciwnego zdania jest 31 proc. badanych. Stalin został również wybrany najwybitniejszym człowiekiem w dziejach. Na uwagę zasługuje fakt, że w Rosyjskim Kościele Prawosławnym istnieje ruch na rzecz kanonizacji Józefa Stalina.

REZOLUCJA OBWE „ZJEDNOCZENIE PODZIELONEJ EUROPY”

W lipcu 2009 r. Zgromadzenie Parlamentarne Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) przyjęło w Wilnie rezolucję „Zjednoczenie podzielonej Europy”.

Uchwała, która upamiętnia dwudziestą rocznicę upadku reżimów komunistycznych na Starym Kontynencie, została przyjęta głosami ogromnej większości delegatów – za było 202 spośród 214 obecnych – pomimo ostrego sprzeciwu Rosji.

Uznając „wyjątkowy charakter Holokaustu”, dokument OBWE stwierdza, że „w XX wieku europejskie kraje ucierpiały za sprawą dwóch wielkich reżimów totalitarnych, które niosły za sobą ludobójstwo, pogwałcenie praw człowieka i zbrodnie przeciwko ludzkości – nazistowskiego i stalinowskiego”. I zaleca, aby kraje członkowskie „jasno i jednoznacznie potępiły totalitaryzm”, bo „znajomość historii pomaga zapobiec takim zbrodniom w przyszłości”.

Rezolucja ta pojawia się niedługo przed 23 sierpnia, a więc kolejną rocznicą podpisania w 1939 r. paktu Ribbentrop-Mołotow. Parlament Europejski ten właśnie dzień proklamował „Dniem Pamięci Ofiar Stalinizmu i Nazizmu”, ku czci ofiar wywózek oraz masowej zagłady. Zrównanie komunizmu z nazizmem jest ważne dla wsparcia rezolucji europarlamentu „Świadomość europejska a totalitaryzm (przyjętej wiosną bieżącego roku), która postulowała również otwarcie tajnych archiwów i wzmożenie prac nad ponowną oceną dziejów.

Za sprawą apelu o otwarcie archiwów rezolucja OBWE jest skierowana szczególnie pod adresem Rosji, gdzie archiwa są ciągle trzymane pod kluczem. A to nie jest sprawa tylko rosyjskich historyków, ale również badaczy z byłych republik sowieckich. Przed wycofaniem się do Moskwy w 1991 r. personel KGB zabrał ze sobą najważniejsze dokumenty zgromadzone w zasobach lokalnych, tym samym odbierając tym krajom prawo zrozumienia ich niedawnej przeszłości.

Od momentu uzyskania niepodległości Estonia ma w swojej dyspozycji jedynie karty katalogowe, ale nie ma dostępu do tajnych kartotek, do których te karty się odnoszą. A ponieważ na samej ich podstawie nie da się nic powiedzieć o charakterze kontaktów utrzymywanych z tajną policją przez wymienione w nich osoby, wielu polityków ogłosiło swoją niewinność, twierdząc, że są ofiarami, gdy tymczasem tak naprawdę pełnili rolę informatorów. Wileńskie archiwa wywieziono niemal w całości. Jedynie na obszarach wiejskich Litwy KGB pozostawiło obfite zasoby, co pozwoliło zrekonstruować prawdę historyczną. Ale wszystkie kraje bałtyckie cieszyłyby się z trafniejszego opisu swoich dziejów, gdyby miały dostęp do sowieckich archiwów w Moskwie.

PAMIĘĆ HISTORYCZNA

Czasopismo „Głos Polonii”
Wydanie specjalne: HISTORIA Nr 1 / (2) 2019

Czasopismo „Głos Polonii”
Wydanie specjalne: HISTORIA Nr 2 / (2) 2020

Czasopismo „Głos Polonii”
Wydanie specjalne: HISTORIA Nr 3 / (1) 2021

BIBLIOTECZKA PORTALU PAMIĘĆ HISTORYCZNA POLSKIEGO CENTRUM MEDIALNEGO „JAGIELLONIA”